Random met randvoorwaarden

Random, randvoorwaarden, waar gaat dit over? Zijn we nu ineens in de wiskunde- en/of computerproblemen beland? Welnee. Het gaat weer gewoon over kralen en dan over zo’n potje, doosje, bakje dat iedere fervente kralenrijgster wel heeft, zo’n bakje waarin je door de jaren heen alle kralen mikt die over zijn en nergens meer bij horen, de eenlingen, de vondelingen. Zo’n bakje dus.

Mijn bakje weeskralen

Mijn bakje is een allegaartje van kralen die voor een deel al heel oud zijn en kralen die ik er heel recent in heb gegooid. Het gaat om kleine kralen, met een doorsnee van ongeveer 0,5 mm tot een millimeter of 4. Grotere weeskralen hebben zo’n centrale opvang niet nodig, die vinden hun eigen weg wel.

‘Laat ik eens wat doen met die weeskraaltjes,’ dacht ik laatst en ik gaf mezelf de volgende opdracht: ik wil een aantal kralenstrengen volstrekt random rijgen, in volmaakt willekeurige volgorde dus. Vervolgens moeten in elke streng 2 zilverkleurige kralen worden meegeregen en de uiteinden van die strengen moeten bestaan uit 25 zwarte kraaltjes (de twee randvoorwaarden).

Eerste randvoorwaarde

Een eenvoudige opdracht, zou je zeggen, een kind kan de was doen. Ja, een kind misschien wel. Maar voor een volwassene blijkt dit een buitengewoon moeilijke opgaaf te zijn. Want volmaakt willekeurig rijgen? Probeer het maar eens. Voor je het weet kijk je naar je rijgsel  en krijgt je controlerende brein weer de overhand: ‘kijk, nu heb ik wel heel veel blauwe kraaltjes aangeregen, ik moet nodig aan een andere kleur.’ ‘Kijk, ik heb nu een hele rij kleintjes aangeregen, er moeten nodig weer wat grotere bij…’  Je zou eigenlijk je ogen dicht moeten doen, maar dat rijgt weer zo moeilijk.

en de tweede

Het resultaat van die zelf opgelegde opdracht  is de ketting hieronder geworden; best aardig, al zeg ik het zelf. Aan de randvoorwaarden is voldaan. En hoe zit het met de willekeurigheid? Ik heb zo mijn twijfels…

Opdracht voltooid